بـازهــم مـن و یـادت و تنــــهایی
و این دفــتــــر
و اشعــارم همـه گرد تـو در انبــوه اندوهــت گرفتـار
و افکارم همـه در تـو و در مهـرت
گـره خــورده و درگیــر و گنهـکار
و صـدایـــــت
در گوشـم
که شایــد نشــود مـن و تـو
مــــا بـشــویـم
ای کــاش می شنـیـدم یـک بـار:
نه فقـط افـــکارم
کـه همـه دنـیــــایــم
بـا تـو خـــالـی می شـود
از هــرچــه غــیـر تـو در این دنیاست...
شاعر:شادی
میــگـــریـــزم...
از خــودم...
از تــــو...
از تمامــی دلخوشی های کودکانه ام
برای نگه داشتنت
و از همه ی منطق لعنتی ات
برای نداشتنت ...
و بازهم گم میـشوم
میان خلأیی گنـگ از خواستـن و
باور جــای خــالـی نامـــم
در کنج قلبــــــت ...
وقتی دلت تنــــگ است
و تنهایـــی
که اشـک هایت...
که زخــم هایت...
نوای خفتـه در صــوت و نـهایت
قلــب پر دردت
ندارد مرهــم و همـدرد
که تا دیـــروز
او بـــود...
من بودم...
که هرشب شـــــاد و خوشـبخت
میان بازوانش غــــرق بودم
نوشتـن ها همـه از بهــر او بودنـد
و رویـــــاهام
همـه وصف خیــال او
کجــا در حسـرت چشمـان من گـم شد
که افــکارم هذیـان ها
و رویـــا هام...
هیاهــویی میان خوابـــــــهایم شـد...
شاعر: شادی
فـاصلـه